Skręcenie stawu skokowego
Trudno jest znaleźć osobę która chodź raz nie miała tzw. skręconej kostki. Jest to charakterystyczne uszkodzenie torebki stawowej i więzadeł w obrębie stawu skokowego.
Staw skokowy jest skomplikowaną częścią naszego układu kostno-stawowego, bowiem zbudowany jest z dwóch stawów górnego i dolnego. Staw górny obejmuje połączenie kości piszczelowej ze skokową i pozwala na wykonywanie ruchów zgięcia podeszwowego i grzbietowego. Natomiast staw dolny składa się z kości skokowej, piętowej i łódkowej i odpowiedzialny jest za ruchy nawracania i odwracania. Aby ten system mógł dobrze funkcjonować wszystkie te kości są ze sobą połączone licznymi więzadłami oraz otoczone mięśniami łydki.
Diagnostyka
Skręcenie stawu skokowego to charakterystyczne uszkodzenie torebki stawowej i więzadeł. Uszkodzenie jest spowodowane przekroczeniem fizjologicznej ruchomości stawu podczas uprawiania różnych dyscyplin sportowych jak również może się zdarzyć w trakcie marszu po nierównym terenie. Skręcenie ma związek z obciążeniem po nieprawidłowym ustawieniu stopy w trakcie biegu, marszu czy też podczas lądowania po skoku (sprawdź: powrót do aktywności sportowej po: przeciążeniu, urazie, operacji).
Wyróżniamy dwa rodzaje skręcenia kostki:
- skręcenie inwersyjne jest najczęściej spotykane, pojawia się kiedy stopa jest nadmiernie obciążona po zewnętrznej krawędzi stopy i zostają uszkodzone więzadła oraz torebka stawowa po stronie bocznej.
- skręcenie ewersyjne związane jest z uszkodzeniem więzadeł i torebki stawowej po stronie przyśrodkowej. Możliwymi czynnikami zwiększającymi ryzyko tego urazu to suma wcześniejszych kontuzji (rehabilitacja w problemach przeciążeniowych), brak prawidłowego napięcia mięśniowego, zaburzenie priopriocepcji (czyli czucia głębokiego), wady stóp.
Pacjenci w trakcie niewielkiego urazu odczuwają ból, kostka zazwyczaj ulega niewielkiemu opuchnięciu co związane jest z naciągnięciem więzadeł. Możliwe jest wykonanie ruchu ale występuje nasilenie objawów i uczucie sztywności szczególnie o poranku. Przy drugim stopniu uszkodzenia mamy naderwanie co wiąże się ze znacznym obrzękiem i wylewem podskórnym a także bolesnością, osoba ma trudność w chodzeniu i wspięciu na palce. Przy najgorszej opcji czyli rozerwaniu więzadeł i torebki stawowej pojawia się bardzo duży obrzęk i bolesność oraz ograniczenie ruchomości i objaw niestabilności stawu.
Leczenie i terapia
Nie należy lekceważyć skręconej kostki, gdyż może to doprowadzić do rozluźnienia aparatu więzadłowego co skutkuje częstszymi kontuzjami. W pierwszym etapie postępowanie jest podobne jak przy innych urazach sportowych, gdzie stosujemy ochronę stawu, odpoczywamy od aktywności fizycznej, wykonujemy okłady z lodu i ucisk a także uniesienie kończyny. Rehabilitacja we wczesnym stadium ma na celu redukcję bólu, zmniejszenie obrzęku (drenaż limfatyczny, kinesiotaping) oraz przywrócenie pełnego ruchu w stawie (terapia manualna). Kolejnym etapem rehabilitacji jest trening stabilizacyjny, który ma za zadanie odbudowę stabilności w stopie.
