Uszkodzenie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego

Uszkodzenie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego to patologiczny stan ścięgna, któremu może towarzyszyć stan zapalny lub zmiany zwyrodnieniowe ścięgna – określa się to ogólnym pojęciem tendinopatii.

Ból barku rehabilitacja Gliwice
Fizjoterapeuta Gliwice.
Rehabilitacja Gliwice Fizjorestart
Rehabilitacja barku Gliwice.

Uszkodzenie może być także spowodowane urazem. Mięsień nadgrzebieniowy znajduje się w dole nadgrzebieniowym, zalicza się do mięśni obręczy barkowej. Sięga od dołu nadgrzebieniowego do guzka większego kości ramiennej.

Przyczyny

Do tendinopatii, czyli uszkodzenia przewlekłego, może dochodzić w wyniku często powtarzanych ruchów przeciążających ścięgno mięśnia nadgrzebieniowego, ale także w przypadku nieprawidłowo wykonywanych ruchów, powodujących mikrouszkodzenia i zwyrodnienia, upośledzając jego pracę (sprawdź: rehabilitacja w problemach przeciążeniowych).

Predyspozycją może być również nieprawidłowa postawa, biomechanika ruchu, czynniki genetyczne, a także cukrzyca, zaburzenia metaboliczne i hormonalne, czy przyjmowanie pewnych leków. Tendinopatia częściej występuje u starszych osób, jednak zmiany zwyrodnieniowe spotykane są także u ludzi młodych. Ze względu na częste przeciążenia może dochodzić do zmian zwyrodnieniowych lub stanu zapalnego pochewki ścięgna, powodujących osłabienie lub zerwanie ścięgna.

Objawy

Można wyróżnić cztery stadia zapalenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego:

  • Stadium I: zmiany prawdopodobnie zapalne – brak zmian patologicznych, łatwe do wygojenia
  • Stadium II: zmiany patologiczne
  • Stadium III: zmiany patologiczne z całkowitym zerwaniem struktur
  • Stadium IV: cechy II i III stadium, włóknienie, zwapnienie macierzy miękkiej i twarde zwapnienia kostno-podobne

Uszkodzenie może mieć różną rozległość. Całkowite zerwanie, uszkodzenie częściowe z przerwaniem części włókien, uszkodzenie wewnętrzne ścięgna z naciągnięciem lub przerwaniem włókien kolagenowych, bez zmian makroskopowych. Uszkodzenie ostre czyli zerwanie ścięgna często poprzedzone jest zmianami zwyrodnieniowymi, zmniejszającymi wytrzymałość na rozciąganie i zwiększającymi szansę na jego zerwanie w przypadku nagłego, silnego ruchu.

Objawy uszkodzenia ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego to ból w jego okolicy w czasie obciążania, pojawiający się na początku wykonywanych ruchów i zazwyczaj zmniejszający się po pewnym czasie, jednak przy długotrwałym obciążeniu ból może wzrastać, nawet uniemożliwiając dalszy ruch. Ból utrzymuje się ponad 6 tygodni. Często występuje obrzęk lub pogrubienie ścięgna, a także bolesność przy ucisku i trzeszczenia.

Terapia i leczenie

Terapia ma celu wyeliminowanie bólu oraz przywrócenie właściwej funkcji ścięgna. Należy unikać czynności obciążających ścięgno. Metody wykorzystywane do rehabilitacji to terapia manualna, terapia tkanek miękkich, masaż tkanek głębokich oraz odpowiednio dobrane ćwiczenia (medyczny trening funkcjonalny, stabilizacja centralna i obwodowa), nauka właściwej biomechaniki ruchu i kinesiotaping.