Zamrożony bark

Zamrożony bark jest to idiopatyczne, zarastające zapalenie stawu ramienno-łopatkowego, w którym dochodzi do obkurczenia lub powstania zrostów torebki stawowej.

Rehabilitacja barku Gliwice.
Rehabilitacja zamrożony bark Gliwice
Rehabilitacja w Fijzorestart – zamrożony bark.

Zamrożony bark prowadzi do mocnego ograniczenia ruchomości i bólu w stawie. Badania wykazują stan zapalny maziówki i zwłóknienie torebki stawowej. Objawia się spontanicznym bólem stawu ramiennego niezwiązanym z urazem i stopniowo postępującym ograniczeniem ruchu. Schorzenie dzieli się na trzy fazy:

  • Faza zamrażania – czas trwania około 1-8 tygodni – pojawienie się bólu w czynnościach dnia codziennego i w nocy, stopniowe ograniczenie ruchu w stawie, jako pierwszej zazwyczaj rotacji zewnętrznej
  • Faza zamrożenia – czas trwania około 9-16 miesięcy – zmniejszanie się bólu w spoczynku, może pojawiać się ból nocny, postępująca sztywność, problemy w wykonywani prostych czynności dnia codziennego
  • Faza odmrażania – czas trwania około 12-40 tygodni – stopniowy powrót ruchomości, zazwyczaj niepełny

Diagnostyka

Schorzenie to dotyka najczęściej kobiety w wieku 40-65 lat. Etiologia nie jest do końca poznana, ale zauważono zależności pojawiania się zamrożonego barku przy zaburzeniach gospodarki hormonalnej, niedoczynności tarczycy i cukrzycy. Wpływ może mieć także przyjmowanie leków na nadciśnienie i choroby autoimmunologiczne. Zdarza się również, że do zamrożenia barku może dojść w wyniku urazu lub ingerencji chirurgicznej wymagających unieruchomienia, takich jak złamanie kończyny górnej, uszkodzeniu mięśnia stożka rotatorów, mastektomii, czy wszczepieniu baypassu. Ryzyko wiąże się także z wiekiem i zużywaniem tkanek, częstym powtarzaniem określonych ruchów stawu barkowego oraz wadami i nieprawidłową postawą.

Rehabilitacja

Zamrożony bark jest długotrwałym schorzeniem, dlatego tak istotne jest, aby jak najszybciej rozpocząć terapię, już pierwsze dolegliwości w obrębie stawu barkowego powinny skłonić do wizyty u specjalisty, aby maksymalnie skrócić czas powrotu do sprawności i zminimalizować skutki choroby.

Terapeuta rozpoczyna wizytę od wywiadu, następnie przeprowadza diagnostykę, w celu określenia lokalizacji oraz stopnia uszkodzeń. Bada ruchomość czynną i bierną stawu, w celu określenia ograniczeń i momentu występowania bólu. Następnie rozpoczyna terapię, która w początkowej fazie ma za zadanie ograniczenie bólu, następnie skupia się na utrzymaniu lub zwiększeniu ruchomości.

Terapia obejmuje zazwyczaj całą obręcz barkową. Stosuje się takie metody jak terapię manualną, terapia tkanek miękkich, masaż tkanek głębokich, torowanie nerwowo-mięśniowe oraz specjalnie dobrane ćwiczenia.