Zespół bolesnego barku
Zespół bolesnego barku dotyczy różnych schorzeń w obrębie stawu barkowego. Może to być zarówno przeciążenie, uszkodzenie lub stan zapalny mięśni, ścięgien, torebki stawowej, kaletek, jak i zmiany zwyrodnieniowe, niestabilność stawu czy zespół ciasnoty podbarkowej.
Staw barkowy składa się z:
- stawu ramiennego, tworzonego przez głowę kości ramiennej i panewkę łopatki
- stawu barkowo-obojczykowego, tworzonego przez obojczyk i wyrostek barkowy łopatki
- stawu mostkowo-obojczykowego, tworzonego przez wydrążenie stawowe mostka i powierzchnia stawowa mostkowego końca obojczyka
- niestawowego połączenia łopatki i klatki piersiowej, łopatka ślizga się po jej powierzchni
Stawy składają się z powierzchni stawowych i torebki stawowej, wzmacniane są przez więzadła i otoczone przez ścięgna mięśni które są czynnym elementem układu ruchu.
Zespół bolesnego barku – objawy
Głównym objawem jest ból, może mieć różne nasilenie, lokalizację i charakter. Może narastać stopniowo lub wystąpić nagle i być ostry, kłujący. Występuje promieniowanie bólu w okolicę łopatki lub karku. Często pojawia się miejscowy obrzęk i ograniczenie ruchomości stawu, występuje problem z unoszeniem ręki powyżej linii ramion, sięganiem za plecy, czynnościami dnia codziennego. Ból może pojawiać się w nocy i sprawiać trudności z zasypianiem. Wyczuwalne jest wzmożone napięcie mięśni w obrębie stawu i osłabienie siły mięśniowej. Bark może ulegać postępującemu zesztywnieniu (zobacz: zamrożony bark). Ze względu na dolegliwości i ograniczanie ruchów, stopniowo może dochodzić do zaników mięśniowych.
Przyczyny i diagnostyka
Rozpoznanie bolesnego barku stawiane jest na podstawie dokładnego wywiadu oraz badania podmiotowego i przedmiotowego. Ważne jest ustalenie konkretnej przyczyny dolegliwości, aby wdrożyć właściwą i skuteczną terapię. Mogą być do tego przydatne badania dodatkowe jak RTG, USG, a czasem rezonans magnetyczny.
Rehabilitacja
Po określeniu dokładnej przyczyny i stopnia procesu chorobowego, ustalane jest postępowanie terapeutyczne. Czas trwania leczenia i powrotu do zdrowia zależny jest od zaawansowania zmian, im szybsza diagnoza i rozpoczęcie rehabilitacji tym większe szanse na odzyskanie pełnej sprawności.
Początkowe leczenie opiera się na działaniu przeciwbólowym i przeciwzapalnym, między innymi przez odciążanie i zimne okłady.
Kolejnym etapem jest wprowadzenie terapii manualnej, terapii tkanek miękkich i masażu tkanek głębokich, w celu rozluźnienia, przywrócenia elastyczności i ruchomości. Następnie pracuje się nad siłą i właściwą biomechaniką mięśni przy wykorzystaniu torowania nerwowo-mięśniowego i odpowiednio dobranych ćwiczeń (medyczny trening funkcjonalny oraz stabilizacja centralna i obwodowa).
