Rehabilitacja pourazowa i pooperacyjna
Powrót do aktywności sportowej po: przeciążeniu (rehabilitacja w problemach przeciążeniowych), urazie (rehabilitacja pourazowa), lub po operacji (rehabilitacja przed i po operacjach) nigdy nie jest łatwe. Powyższe rodzaje rehabilitacji mogą Cię zainteresować w zależności od uszkodzenia jakiego doznałeś. Tak naprawdę powrót do sportu po traumie w pierwszej fazie niczym się nie różni od usprawniania rehabilitacyjnego niesportowego pacjenta, z wyjątkiem ciała które doznało uszkodzenia.
Jest ono mocniejsze dlatego leczenie przebiega szybciej i bardziej efektywnie (z wyłączeniem zmian przeciążeniowych z którymi w większości przypadków „idzie pod górkę”). Różnica pojawia się później. „Zwykły” pacjent kończy rehabilitację, gdy: dolegliwości bólowe zostaną zniwelowane, ograniczone funkcje przywrócone, a czucie głębokie i siła mięśniowa jest na zadowalającym poziomie. Taki stan nie jest wystarczający gdy chcemy wrócić do uprawiania naszej dyscypliny na wysokim poziomie.
Zazwyczaj jest to proces bardzo złożony, czasochłonny, związany z bólem, ograniczonym zaufaniem do własnego ciała, czy osobistych możliwości. Bardzo ważne, by uzbroić się w cierpliwość – na ogół odbudowywanie sprawności i zwiększanie dostępnego dla nas zakresu ruchu przebiega bardzo wolno, a wszelkie próby pójścia na skróty przynoszą efekt przeciwny do zamierzonego.
Aby powrócić do formy (w sposób bezpieczny) sprzed wystąpienia kontuzji, niezbędna jest ścisła współpraca sportowca z fizjoterapeutą – przebieg rehabilitacji nie może być przecież dziełem przypadku dlatego tak ważne jest prawidłowo zaplanowane leczenie rehabilitacyjne (terapia manualna niemiecka, Lewita). Programów usprawniania fizycznego jest wiele, tak jak wiele jest różnych rodzajów uszkodzeń, urazów, operacji; chodź w całym tym procesie najważniejszym elementem jesteś Ty i Twoje ciało. Wszystko ma znaczenie: rodzaj uszkodzenia (operacji), jego rozległość, czas od uszkodzenia, czas unieruchomienia (jeżeli wystąpił), wielkość bólu, jego umiejscowienie, charakter itd. Planując rehabilitację bierzemy jeszcze pod uwagę ciało w którym doszło do wyżej wymienionych zmian: wiek, płeć, choroby przewlekłe, stare urazy, uszkodzenia, mocne i słabe strony w łańcuchach mięśniowo – powięziowych (manipulacja powięzi, masaż tkanek głębokich, haczykowanie).
Podstawą treningową przed rozpoczęciem treningów konkretnej dyscypliny jest wykonywanie statycznych ćwiczeń wzmacniająco-stabilizujących (Stabilizacja centralna i obwodowa), głównie tzw. core stability wzmacniające mięśnie gorsetu mięśniowego otaczającego tułów (Pilates by Body Balance), oraz siłowych. Ich nieodłącznym elementem powinny być także ćwiczenia, zabiegi zwiększające giętkość i elastyczność (medyczny trening funkcjonalny, masaż klasyczny). Niezastąpionymi akcesoriami okażą się taśma rehabilitacyjna, piłka, dysk sensomotoryczny, które zwielokrotnią efektywność ćwiczeń, umożliwiając ich wykonywanie podczas zachwianej stabilizacji. Zbawienna bywa również aquaterapia, czyli ćwiczenia w wodzie.