Uszkodzenie mięśnia stożka rotatorów
Do uszkodzenia stożka rotatorów może dojść w wyniku długotrwałego przeciążania przez częste i regularne ruchy unoszenia ramienia w czasie pracy lub uprawianej dyscypliny sportowej
Staw barkowy jest bardzo mobilnym stawem, wymaga zatem balansu pomiędzy stabilizacją a ruchomością mięśni. Głównie odpowiedzialny jest za to stożek rotatorów, nazywany także pierścieniem rotatorów, składa się ze ścięgien mięśni nadgrzebieniowego, podgrzebieniowego, podłopatkowego i obłego mniejszego, obejmują one tylną i górną stronę stawu ramienno – łopatkowego. Funkcją stożka rotatorów jest stabilizacja głowy kości ramiennej w panewce oraz inicjacja ruchów odwodzenia i zgięcia oraz ruchy rotacji zewnętrznej i wewnętrznej stawu ramiennego. Po rozpoczęciu ruchu zgięcia i odwiedzenia, po około 20 stopniach rolę przejmuje mięsień naramienny, muszą więc one współgrać aby ruch był możliwy i płynny.
Przyczyny
Do uszkodzenia stożka rotatorów może dojść w wyniku długotrwałego przeciążania przez częste i regularne ruchy unoszenia ramienia w czasie pracy lub uprawianej dyscypliny sportowej, prowadząc do mikrouszkodzeń i degeneracji (sprawdź: rehabilitacja w problemach przeciążeniowych). Z wiekiem może także dochodzić do zaburzonego ukrwienia, zrostów i zmian zwyrodnieniowych. Przyczyną może być także uraz, np. w wyniku mocnego, nagłego szarpnięcia ramieniem w czasie rotacji, jest to uszkodzenie nagłe (sprawdź: rehabilitacja po urazowa).
Objawy
Objawy w zwyrodnieniowym lub przeciążeniowym uszkodzeniu stożka rotatorów stopniowo narastają i pojawiają się cyklicznie:
- ból po przeciążeniu w górnej części ramienia, mogą pojawiać się bóle nocne
- osłabienie siły mięśniowej
- uniemożliwienie wykonania ruchu odwiedzenia i zginania ramienia
- ograniczenie ruchomości stawu barkowego
- w mocnych uszkodzeniach mięśni stożka rotatorów pacjent może nie być w stanie wykonywać ruchów ręką
W urazowym uszkodzeniu stożka rotatorów odczuwalny jest ostry ból w całym barku. Po ustąpieniu ostrych objawów, zmieniają się w podobne do tych przy uszkodzeniu zwyrodnieniowym czy przeciążeniowym.
Rehabilitacja
Jeżeli uszkodzenie nie wymaga ingerencji chirurgicznej wprowadza się rehabilitację, która jest indywidualnie dostosowywana do każdego pacjenta ze względu na obszar i stopień uszkodzenia. Początkowo należy odciążyć staw barkowy, następnie terapia ma na celu zmniejszenie bólu, wzmocnienie mięśni obręczy barkowej oraz poprawę biomechaniki ruchu i zwiększenie zakresu ruchomości.
Terapeuta uczy prawidłowego poruszania kończyną, bez przeciążania uszkodzonych ścięgien, przez kolejno wprowadzane ćwiczenia. Metody terapeutyczne są dostosowywane indywidualnie do każdego pacjenta, stosuje się terapię manualną, terapię tkanek miękkich, masaż tkanek głębokich, torowanie nerwowo-mięśniowe, odpowiednie ćwiczenia (medyczny trening funkcjonalny, stabilizacja) oraz kinesiotaping w celu utrzymania efektów terapii na dłużej.
